اختلالات اضطرابی می تواند به شدت توانایی فرد برای عملکرد در محل کار، مدرسه و موقعیت های اجتماعی را مختل کند و در روابط فرد تداخل ایجاد کند.
همه گاهی نگران یا عصبی می شوند. اضطراب یک واکنش طبیعی انسان به موقعیت های استرس زا است. اما برای افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی، این ترس ها و نگرانی ها موقتی نیستند. اضطراب آنها ادامه دارد و حتی می تواند در طول زمان بدتر شود.
اختلالات اضطرابی می تواند به شدت توانایی فرد را برای عملکرد در محل کار، مدرسه و موقعیت های اجتماعی مختل کند. اضطراب همچنین می تواند در روابط فرد با اعضای خانواده و دوستان تداخل ایجاد کند. خوشبختانه، با این حال، درمان های موثری برای اضطراب وجود دارد.
در برخی موارد، داروها در درمان اختلالات اضطرابی نقش دارند. با این حال، تحقیقات نشان می دهد که درمان رفتاری، به تنهایی یا همراه با دارو، یک درمان بسیار موثر برای اکثر افراد مبتلا به اختلال اضطراب است.
درک اضطراب
چندین نوع عمده از اختلالات اضطرابی وجود دارد:
اختلال اضطراب فراگیر با نگرانی مداوم یا احساسات مضطرب مشخص می شود. افراد مبتلا به این اختلال نگران تعدادی از نگرانی ها مانند مشکلات سلامتی یا مالی هستند و ممکن است این حس کلی داشته باشند که اتفاق بدی قرار است بیفتد. علائم شامل بی قراری، تحریک پذیری، تنش عضلانی، مشکل در تمرکز، مشکلات خواب و به طور کلی احساس بی قراری است.
اختلال هراس با حملات پانیک مکرر مشخص می‌شود که شامل علائمی مانند تعریق، لرزش، تنگی نفس یا احساس خفگی است. تپش قلب یا ضربان قلب سریع؛ و احساس ترس چنین حملاتی اغلب به طور ناگهانی و بدون هشدار اتفاق می افتد. افرادی که حملات پانیک را تجربه می کنند، اغلب از زمان وقوع قسمت بعدی می ترسند، که می تواند باعث تغییر یا محدود کردن فعالیت های عادی خود شود.
فوبیاها ترس شدید در مورد اشیاء خاص (مثلاً عنکبوت یا مار) یا موقعیت‌هایی (مانند پرواز در هواپیما) هستند که ناراحت کننده یا مزاحم هستند.
اختلال اضطراب اجتماعی به نام فوبیای اجتماعی نیز شناخته می شود. افراد مبتلا به این اختلال از موقعیت های اجتماعی که ممکن است در آن احساس خجالت یا قضاوت کنند می ترسند. آنها معمولاً از گذراندن وقت در محیط‌های اجتماعی عصبی هستند، در مقابل دیگران احساس خودآگاهی می‌کنند و نگران طرد شدن یا توهین دیگران هستند. سایر علائم رایج عبارتند از داشتن زمان سخت در دوست یابی، اجتناب از موقعیت های اجتماعی، نگرانی برای روزها قبل از یک رویداد اجتماعی، و احساس لرزش، عرق کردن، یا حالت تهوع هنگام گذراندن وقت در یک محیط اجتماعی.
اختلال وسواس فکری اجباری با احساسات و افکار مداوم و غیرقابل کنترل (وسواس‌ها) و روال‌ها یا تشریفات (اجبار) مشخص می‌شود. برخی از مثال‌های رایج شامل شستن اجباری دست‌ها در پاسخ به ترس از میکروب‌ها یا بررسی مکرر کار برای وجود خطا است.
اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) می‌تواند پس از یک ضربه جسمی یا عاطفی شدید مانند یک بلای طبیعی، تصادف جدی یا جنایت ایجاد شود. علائم عبارتند از فلاش بک تروما، کابوس ها، و افکار ترسناکی که ماه ها یا سال ها پس از تجربه آسیب زا با روال روزمره فرد تداخل می کنند.
مراجعه به روانشناس در مورد اختلالات اضطرابی
اگرچه انواع مختلفی از اختلالات اضطرابی وجود دارد، تحقیقات نشان می دهد که بیشتر آنها توسط فرآیندهای زیربنایی مشابهی هدایت می شوند. افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی تمایل دارند به راحتی تحت تأثیر احساسات خود قرار گیرند و به طور خاص نسبت به آن احساسات و موقعیت های ناخوشایند واکنش های منفی نشان می دهند.
اغلب، افراد سعی می کنند با اجتناب از موقعیت ها یا تجربیاتی که آنها را مضطرب می کند، با این واکنش های منفی کنار بیایند. متأسفانه، اجتناب می تواند نتیجه معکوس داشته باشد و در واقع اضطراب را تغذیه کند.
روانشناسان در تشخیص اختلالات اضطرابی و آموزش روش های سالم تر و موثرتر به بیماران آموزش دیده اند. نوعی از روان درمانی که به عنوان درمان شناختی-رفتاری (CBT) شناخته می شود، در درمان اختلالات اضطرابی بسیار موثر است. از طریق CBT، روانشناسان به بیماران کمک می کنند تا عواملی را که به اضطراب آنها کمک می کند، شناسایی و مدیریت کنند. از طریق مؤلفه شناختی درمان، بیماران یاد می‌گیرند که بفهمند چگونه افکارشان به علائم اضطراب کمک می‌کند. با یادگیری تغییر این الگوهای فکری، آنها می توانند احتمال و شدت علائم اضطراب را کاهش دهند.
با مولفه رفتاری، بیماران تکنیک هایی را برای کاهش رفتارهای نامطلوب مرتبط با اختلالات اضطرابی یاد می گیرند. به طور خاص، بیماران تشویق می‌شوند تا به فعالیت‌ها و موقعیت‌هایی که موجب اضطراب می‌شوند (مانند صحبت در جمع یا قرار گرفتن در یک فضای بسته) نزدیک شوند تا بیاموزند که نتایج ترسناک آنها (مانند از دست دادن رشته فکرشان یا داشتن یک حمله پانیک) بعید است.
روان درمانی برای اختلالات اضطرابی: انتظار چه چیزی
روان درمانی فرآیندی مشارکتی است که در آن روانشناسان و بیماران برای شناسایی نگرانی های خاص و توسعه مهارت ها و تکنیک های مشخص برای مقابله با اضطراب با یکدیگر همکاری می کنند. بیماران می توانند انتظار داشته باشند که مهارت های جدید خود را در خارج از جلسات تمرین کنند تا در موقعیت هایی که ممکن است باعث ناراحتی آنها شود، اضطراب را مدیریت کنند. با این حال، روانشناسان تا زمانی که مطمئن نشوند مهارت‌های لازم برای مقابله مؤثر با ترس‌هایشان را دارند، بیماران را به سمت چنین سناریوهایی سوق نمی‌دهند.
گاهی اوقات روانشناسان علاوه بر CBT از روش های دیگری برای درمان اختلالات اضطرابی استفاده می کنند. روان درمانی گروهی، که معمولاً شامل چندین نفر می شود که همگی دارای اختلالات اضطرابی هستند، می تواند هم برای درمان اضطراب و هم برای حمایت از بیماران مؤثر باشد.
روان درمانی خانواده می تواند به اعضای خانواده کمک کند تا اضطراب عزیزانشان را درک کنند و به آنها کمک کند راه هایی برای تعامل بیاموزند که عادات اضطرابی را تقویت نمی کند. خانواده درمانی می تواند به ویژه برای کودکان و نوجوانانی که از اختلالات اضطرابی رنج می برند مفید باشد.
اختلالات اضطرابی بسیار قابل درمان هستند. اکثر بیمارانی که از اضطراب رنج می برند پس از چند ماه (یا کمتر) روان درمانی قادر به کاهش یا از بین بردن علائم هستند و بسیاری از بیماران تنها پس از چند جلسه متوجه بهبودی می شوند.
روانشناسان بسیار آموزش دیده اند و یک برنامه درمانی برای رفع نیازهای منحصر به فرد هر بیمار تنظیم می کنند.