اختلال اضطرابی که با ترس شدید از مرگ یا ترس از مردن مشخص می شود.
افراد مبتلا به تاناتوفوبیا ممکن است علائم فیزیکی مانند تنگی نفس، افزایش ضربان قلب و تعریق را هنگام فکر کردن به مرگ تجربه کنند.
این وضعیت می تواند بر زندگی روزمره فرد تأثیر بگذارد و شرکت در فعالیت های عادی را دشوار کند. جستجوی کمک حرفه ای از یک ارائه دهنده سلامت روان ممکن است برای مدیریت و غلبه بر آناتوفوبیا مفید باشد.
در حالی که تاناتوفوبیا ترس شدید یک فرد از مرگ را توصیف می‌کند، نظریه مدیریت ترور نظریه مدیریت ترور به ترس وجودی اساسی از مرگ و میر که رفتارها، باورها و ساختارهای اجتماعی انسان را شکل می‌دهد، می‌پردازد.
تاناتوفوبیا چیست؟
تاناتوفوبیا به این معنی است که فرد فوبیا از مرگ یا روند مردن دارد.
این کلمه از کلمات یونانی “Thanatos” به معنای مرگ و “Phobos” به معنای ترس گرفته شده است.
در حالی که طبیعی است که بسیاری از مردم نگرانی هایی در مورد مرگ داشته باشند، برای برخی، فکر کردن به مرگ یا روند مرگ می تواند باعث ترس و اضطراب شدید شود.
در موارد شدید، تاناتوفوبیا می‌تواند افراد را از ترک خانه یا انجام فعالیت‌های معمول روزانه خود باز دارد و باعث اختلالات زیادی در عملکرد طبیعی می‌شود.
اعتقاد بر این بود که فروید اولین کسی بود که در سال 1915 در مقاله خود با عنوان “اندیشه هایی برای زمان جنگ و مرگ” اصطلاح تاناتوفوبیا را ابداع کرد.
فروید پیشنهاد کرد که ترس های مربوط به مرگ منعکس کننده تعارضات حل نشده دوران کودکی هستند تا خود ترس از مرگ.
او معتقد بود که ترس از مرگ با باور ناخودآگاه فرد به جاودانگی مرتبط است و می‌گوید: «ناخودآگاه ما به مرگ خودش اعتقاد ندارد. طوری رفتار می کند که انگار جاودانه است.»
تحقیقات در طول سال‌ها نشان داده است که دو ساختار مجزا اما مرتبط برای اضطراب مرگ وجود دارد: ترس از مرگ و ترس از فرآیند مردن (دپائولا و همکاران، 2003).
اضطراب مرگ همچنین به عنوان ترس آگاهانه از ناشناخته، ترس از بدن پس از مرگ، ترس از زمان از دست رفته، ترس از رنج و ترس از تنهایی شناخته شده است.
بکر (1973) پیشنهاد کرد که اضطراب مرگ یک ترس واقعی و اساسی است که زمینه ساز بسیاری از اشکال اختلالات اضطرابی و فوبیا است.
بکر استدلال می کرد که انسان ها ممکن است این اضطراب را با زندگی با دیدگاه فرهنگی مدیریت کنند که جاودانگی را به معنای واقعی کلمه (مثلاً اعتقاد به زندگی پس از مرگ) یا به صورت نمادین (مثلاً دستاوردهای زندگی یا از طریق خانواده) ارائه می دهد.
نظر او این بود که بیشتر انرژی مردم بر انکار مرگ به عنوان یک استراتژی برای تحت کنترل نگه داشتن اضطراب مرگ متمرکز است.
نشانه ها
Thanatophobia به عنوان یک اختلال متمایز در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) تعریف نشده است.
با این حال، در دسته فوبیاها قرار می گیرد، به ویژه تحت نوع فوبیاهای خاص.
همچنین می‌تواند در کنار سایر اختلالات خلقی یا اضطرابی، مانند اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)، اختلال هراس، و اختلالات اضطرابی بیماری وجود داشته باشد.
افرادی که دچار تاناتوفوبیا هستند ممکن است برخی از علائم شناختی زیر را تحمل کنند:
تجربه اضطراب یا نگرانی شدید هنگام مواجهه یا فکر کردن به مرگ یا مردن.
داشتن ترس بیش از حد از مرگ که در مسیر زندگی آنها قرار می گیرد.
ترس یا اضطراب فوری هنگام فکر کردن به مردن یا روند مردن.
احساس عمومی اضطراب یا افسردگی.
احساس گناه
احساس آشفتگی
از آنجایی که فوبیا بخشی از یک اختلال اضطرابی است، ممکن است علائم فیزیکی در هنگام مواجهه با اضطراب تجربه شود:
تعریق
تنگی نفس
ضربان قلب
حالت تهوع
درد معده
سردرد
موارد وحشت زدگی
خستگی یا بی خوابی
سرگیجه
حساسیت به سرما یا گرما
با توجه به علائم بالا، فرد مبتلا به تاناتوفوبیا ممکن است به روش های خاصی برای مقابله با اضطراب خود رفتار کند، مانند:
اجتناب فعالانه از هر موقعیتی که شامل مرگ یا مردن می شود – این می تواند شامل اجتناب از فیلم ها یا برنامه های تلویزیونی که شامل مرگ یک شخصیت باشد یا اجتناب از صحبت در مورد برنامه های مراسم خاکسپاری باشد.
منزوی شدن از دوستان و خانواده برای مدت طولانی.
جستجوی اطمینان از دیگران
رفتارهای کنترل بدن مانند بررسی ضربان قلب یا بررسی بیش از حد ناهنجاری های بدن.
علل
علل دقیق تاناتوفوبیا به طور کامل شناخته نشده است، اما عوامل متعددی ممکن است در ایجاد آن نقش داشته باشند.
سایر اختلالات سلامت روان
اغلب اعتقاد بر این است که اضطراب مرگ یک ترس اساسی برای بسیاری از مبتلایان به اختلالات مختلف سلامت روان است.
افراد مبتلا به اختلال هراس ممکن است اغلب از سقوط، مرگ یا رنج اورژانس پزشکی به دلیل حمله پانیک بترسند.
افراد مبتلا به اختلال هراس نسبت به افرادی که دارای شرایطی مانند اختلال اضطراب اجتماعی هستند، نسبت به مرگ به طور قابل ملاحظه‌ای اضطراب بیشتری را گزارش می‌کنند (فورر و واکر، 2008).
افراد مبتلا به اختلال اضطراب تعمیم یافته ممکن است نگرانی های شدید و دائمی در مورد چیزهای مختلف داشته باشند، از جمله الگوهای اضطراب در مورد مرگ خود و اعضای خانواده.
به همین ترتیب، افراد مبتلا به PTSD ممکن است سطح بالایی از نگرانی در مورد ایمنی و سلامت فیزیکی خود داشته باشند. از این رو، تعجب آور نیست که روابط مثبتی بین PTSD و اضطراب مرگ یافت شده است.
محرک های زیست محیطی
فوبیا اغلب توسط یک رویداد خاص ایجاد می شود. بنابراین، ترس از مرگ می‌تواند ناشی از یک رویداد آسیب‌زای اولیه باشد که مربوط به تقریباً مرگ یا تجربه مرگ یکی از عزیزان است.
همچنین، افرادی که از بیماری‌های جدی رنج می‌برند، اگر به شدت در مورد مرگ مضطرب باشند، ممکن است بیشتر از آناتوفوبیا مبتلا شوند.
تفاوتهای فردی
همچنین به نظر می رسد که تفاوت های فردی در نحوه ترس افراد از مرگ وجود دارد. در یک مطالعه، مشخص شد که افراد مسن به جای خود مرگ، تمایل به ترس از روند مرگ دارند، در حالی که افراد جوان معمولاً ترس از خود مرگ را گزارش می‌کنند (سینوف، 2017).
مطالعه دیگری نشان داد که زنان سطوح بالاتری از اضطراب مرگ را در مقایسه با مردان گزارش کردند، و همچنین آنهایی که دارای پس زمینه اجتماعی-اقتصادی پایین‌تر بودند، دارای سطوح متوسط بالاتری از اضطراب مرگ بودند (Kastenbaum, 2000).
راساک و همکاران (2007) دریافتند که اضطراب مرگ در جمعیت بالغ جوان در مردان و زنان بالاست. این اضطراب با گذشت زمان کاهش یافت و دوباره در حدود 50 سالگی به ویژه برای زنان افزایش یافت.
به گفته بالاسوبرامانیان و همکاران. (2018)، اضطراب مرگ برای افرادی که موارد زیر را ندارند شایع تر است:
اعتماد به نفس بالا
اعتقادات دینی
سلامت باشید
احساس رضایت در زندگی
صمیمیت با دوستان و خانواده
یک روحیه مبارز
دین
یکی دیگر از عوامل موثر در ترس از مرگ می تواند باورهایی در مورد آنچه پس از مرگ اتفاق بیفتد باشد. برای برخی، دین می تواند منبع آرامش در ارائه پاسخ به سؤالات مربوط به ناشناخته ها باشد.
با این حال، دین همچنین می‌تواند به ترس از این که هر گونه انحراف یا اشتباه ممکن است باعث محکومیت ابدی افراد شود و باعث اضطراب بیشتر شود، کمک کند.
به طور کلی، اعتقادات مذهبی محکم تر و مشارکت در اعمال مذهبی با اضطراب مرگ کمتر مرتبط نیست (فورر و واکر، 2008).
انواع ترس ها
دلایل زیادی می‌تواند وجود داشته باشد که چرا افراد ممکن است به آناتوفوبیا مبتلا شوند، و ممکن است انواع مختلفی از ترس‌ها وجود داشته باشد که می‌تواند باعث این امر شود. در زیر جدولی از برخی از انواع ترس های مرتبط با تاناتوفوبیا آورده شده است:
انواع ترس های مرتبط با تاناتوفوبیا
شرح
ترس از ناشناخته افراد مبتلا به تاناتوفوبیا ممکن است بترسند که پس از مرگ چه اتفاقی برای آنها یا عزیزانشان می‌افتد، زیرا این یک مفهوم ناشناخته است. ترس از درد و رنج. از دست دادن افراد مبتلا به تاناتوفوبیا ممکن است از از دست دادن خود یا عزیزانشان بترسند، زیرا مرگ به معنای پایان زندگی است که ما آن را می شناسیم. ترس از از دست دادن کنترل
مرگ چیزی است که اجتناب ناپذیر است و بنابراین نمی توان آن را کنترل کرد. از آنجایی که مردن خارج از کنترل هر کسی است، این می تواند باعث ایجاد اضطراب زیادی برای افراد شود.
ترس از ترک بستگان
برای برخی از مبتلایان به تاناتوفوبیا، ترس آنها ممکن است ناشی از عدم تمایل به رها کردن عزیزان، جدا شدن از آنها، یا ترس از اینکه چگونه افراد در زندگی آنها بدون آنها کنار می آیند، باشد.
ترس از عدم وجود برخی از افراد ممکن است از این بترسند که پس از مرگ چیزی وجود ندارد، که منجر به ترس از عدم وجود می شود.
گزینه های درمان
درمان تاناتوفوبیا به اهداف شخصی فرد بستگی دارد: به عنوان مثال، آیا می‌خواهند علائم اضطرابی خود را درمان کنند، رفتارهای ایمنی را کنار بگذارند، راهی سالم برای فکر کردن به مرگ بیابند یا بتوانند بدون اضطراب شدید به مرگ فکر کنند.
دارو
برخی از درمان‌هایی که برای سایر اختلالات اضطرابی مؤثر هستند نیز می‌توانند برای مبتلایان به تاناتوفوبیا توصیه شوند. برای کمک به علائم اضطراب، ممکن است داروهای زیر تجویز شود:
بنزودیازپین‌ها – دارویی که اثر آرام‌بخشی دارد و عملکرد بدن و مغز را کند می‌کند. این داروها مانند آلپرازولام، دیازپام، لورازپام و کلونازپام همگی برای درمان بیماری‌هایی مانند اضطراب و اختلالات هراس استفاده می‌شوند. به خصوص موقعیت های اضطراب آور، اما آنها کاملا قوی با عوارض جانبی زیادی هستند، بنابراین معمولا برای استفاده طولانی مدت توصیه نمی شوند.
داروهای ضد افسردگی – مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) رایج‌ترین داروهای طولانی‌مدت تجویز شده برای اضطراب هستند. آنها با اصلاح عدم تعادل سروتونین در مغز عمل می‌کنند و ثابت شده است که در تسکین علائم اختلالات اضطرابی و افسردگی مؤثر هستند. مثال‌ها داروهای SSRI از جمله سیتالوپرام، سرترالین و فلوکستین معمولاً بسیار بیشتر از داروهای قوی‌تر قابل تحمل هستند، اما همچنان می‌توانند با عوارض جانبی مانند سردرد، تهوع و تعریق همراه باشند.
درمان
یک درمان رایج برای فوبیا و سایر اختلالات اضطرابی، درمان شناختی رفتاری (CBT) است. این شامل کار با یک درمانگر برای شناسایی الگوهای فکری و رفتارهای منفی است.
پس از شناسایی، می توان آنها را به چالش کشید و با استفاده از فعالیت ها و روش های مختلف، این افکار و رفتارهای منفی را به افکار واقعی تر و سالم تر تغییر داد.
حذف رفتارهای ایمنی
به طور خاص برای تاناتوفوبیا، CBT می تواند به افراد کمک کند تا رفتارهای ایمنی مانند چک کردن بدن، اطمینان جویی و سایر رفتارهایی که در اضطراب مرگ برجسته هستند را کنار بگذارند.
هنگامی که این رفتارها با درمانگر شناسایی شد، برای مثال، می توان با استفاده از یک دفترچه خاطرات، آنها را کنترل کرد. در دفترچه خاطرات، افراد می توانند سوابق یا پیامدهای این رفتارها را گزارش کنند.
مراجعان می توانند موقعیت و افکار مربوط به رفتارها را ثبت کنند و سطح اضطراب خود را ارزیابی کنند.
با درمانگر، مشتری می‌تواند رفتارهای هدفی را انتخاب کند که می‌خواهد کاهش یابد – این می‌تواند به تعویق انداختن رفتارهای هدف، کاهش تدریجی دفعات آنها یا متوقف کردن آنها به طور کلی باشد.
هنگام کنار گذاشتن رفتارهای ایمنی، ممکن است در ابتدا اضطراب افزایش یابد. با این حال، در درازمدت، باید اشتغال ذهنی به این رفتارها را کاهش داد و اضطراب را کاهش داد.
درمان از طریق مواجهه
مواجهه درمانی یک نوع رایج درمانی است، به ویژه برای کسانی که فوبیا دارند. این شامل قرار دادن تدریجی فردی در معرض شی یا موقعیت ترسناک خود است تا در نهایت نسبت به آن حساسیت زدایی شود، با هدف کاهش اضطراب در طول زمان.
برای ترس از مرگ، قرار گرفتن در معرض ممکن است از طریق قرار گرفتن در معرض تخیلی متمرکز بر افکار و خاطرات مربوط به مرگ و بازبینی علائم بدنی که نشانه های اضطراب مرگ هستند، اجرا شود.
برای کمک به حساسیت زدایی، مشتری می تواند به خواندن آگهی های ترحیم، خواندن روایت های ادبی مرگ و فقدان، یا تماشای برنامه های تلویزیونی با موضوعات مرتبط با مرگ تشویق شود.
در درمان، قرار گرفتن در معرض باید به اندازه کافی، با سرعتی راحت برای مشتری و برای دوره های کافی تکرار شود، به طوری که احتمال کاهش قابل توجهی در اضطراب وجود دارد.
افزایش لذت از زندگی
هنگامی که مردم از مرگ می ترسند، توجه آنها اغلب از تمرکز بر لذت بردن از زندگی منحرف می شود – توجه بسیار کمتری به اهداف مثبت داده می شود.
در طول جلسات درمانی، می توان زمان را صرف افزایش لذت از زندگی و حرکت به سمت اهداف شخصی کرد.
افراد مبتلا به تاناتوفوبیا را می توان تشویق کرد تا زمانی را برای فعالیت های لذت بخش اختصاص دهند و زمان کمتری را بر روی احتمال از دست دادن آینده متمرکز کنند.
مشخص شده است که اغلب افراد مبتلا به اضطراب مرگ اهمیت یک سبک زندگی سالم را نادیده می گیرند و بنابراین اطمینان از اینکه آنها در تغذیه سالم و انجام برخی ورزش ها شرکت می کنند می تواند مهم باشد.
همچنین ممکن است تکمیل تکنیک های آرامش بخش مانند تمرینات تنفس عمیق، یوگا یا تمرین تمرکز حواس برای کمک به علائم اضطراب مفید باشد.
پیشگیری از عود
گاهی اوقات، شکست هایی ممکن است رخ دهد. در مورد مرگ، اضطراب، علائم جسمی، تشخیص بیماری یا استرس زندگی می‌تواند به عود بیماری کمک کند.
یک رویکرد مفید که می توان در درمان آموخت، آماده شدن برای تغییرات اجتناب ناپذیر زندگی و توسعه راهبردهای مقابله ای سالم است.
این استراتژی‌های مقابله‌ای را می‌توان برای هر فردی تنظیم کرد و می‌توان آنها را تشویق کرد که در هنگام تجربه اضطراب مرگ از آنها استفاده شود.
استراتژی‌های مقابله و برنامه‌های اقدام برای اضطراب می‌تواند به افراد کمک کند تا تمرکز خود را بر اهداف زندگی خود حفظ کنند.